OSTEOPATIA to gałąź medycyny, której filozofia opiera się na następujących zasadach: ciało jest jednością, struktura i funkcja są połączone ze sobą, ciało posiada mechanizmy autoregulacji, a choroba jest wynikiem zablokowania działania tych mechanizmów.
W 1910 roku twórca osteopatii, A.T. Stiil, mówił: „Głównym celem osteopatii jest usunięcie zablokowania”. Osteopata zajmuje się dysfunkcją, co oznacza utratę mobilności w „narządach” mięśniowych, stawowych i trzewnych, a nie patologią lub zmianami strukturalnymi. Ze względu na fakt, choroba może być spowodowany przez wiele czynników, nawet zagrażających życiu, osteopata jest zobowiązany do wstępnej diagnozy różnicowej. Odnosi się to zarówno do płaszczyzny medycznej w zakresie wykluczania patologii, jak i płaszczyzny funkcjonalnej opierającej się na ocenie palpacyjnej, a także testach osteopatycznych znajdujących dysfunkcje w ruchu stawów, tkanek i trzewi.
Szczegółowe podejście diagnostyczne oparte na wiedzy medycznej i umiejętnościach palpacyjnych umożliwia wybranie właściwej techniki leczenia. Dlatego też osteopatyczne podejście do bólów przewlekłych, jak również ostrych daje pozytywne rezultaty. Zastosowane techniki są bezpieczne, nieinwazyjne i nietraumatyczne. Składają się z bezpośrednich, pośrednich, funkcjonalnych i odruchowych technik (wykorzystują reakcje nerwowe i mięśniowe) oraz technik drenażowych, które zmniejszają obrzęk tkanek znajdujących się w stanie zapalnym. Osteopata uważa, że ciało jest całością, a mobilizacja wielu jej składników (zwłaszcza układu mięśniowo-szkieletowego) sprzyja naturalnym procesom samoregulacji i samoleczenia. Dlatego szczególnie w chorobach przewlekłych leczenie osteopatyczne jest całościowe, a nie miejscowe. Jego celem jest wspomaganie organizmu w przywróceniu homeostazy w całym organizmie. Poprzez badanie palpacyjne możemy dostrzec zmiany struktury tkanki, asymetrię strukturalną i ograniczenia mobilności tkanki. Zaburzenia funkcji mogą wystąpić w bolesnych miejscach lub w pewnej odległości od nich. Dysfunkcje mogą być przyczyną bólu lub mogą być wynikiem patologii – zmian zwyrodnieniowych, dyskomfortu lub napięć spowodowanych stresem, które powodują dysfunkcję systemu mięśniowego. Manipulacja osteopatyczna oparta jest na terapii manualnej, aktywnych i pasywnych technikach uwalniających tkanki miękkie oraz technikach czaszkowych. Ze względu na bardzo dobrą znajomość anatomii, fizjiologii i patologii, osteopata może stosować bezpiecznie odpowiednie techniki osteopatyczne, które stanowią uzupełnienie leczenia konwencjonalnego. Takie całościowe podejście niejednokrotnie bardzo szybko uwalnia pacjenta od bólu.
Artur Pawłowski, osteopata
