OSTEOPATIA W GINEKOLOGII.
Wydawało by się, że skoro statystyki mówią nam, że około 40% dorosłych kobiet cierpi na różnego rodzaju dolegliwości bólowe związane z miesiączkowaniem, to ta grupa zaburzeń (w klasyfikacji ICD-10 umieszczona w kat.N94) powinna być dobrze poznana i łatwo opanowana. Niestety po bliższym przyjrzeniu się sprawie, okazuje się, że leczeniem z wyboru proponowanym przez ginekologie są podawane objawowo leki przeciwbólowe lub doustna terapia hormonalna. Dzieje się tak najprawdopodobniej ze względu na fakt, że przyczyn tych dolegliwości medycyna klasyczna najczęściej poszukuje na poziomie samego miejsca ich występowania (miednicy) i ewentualnych zmian strukturalnych czy uszkodzeń znajdujących się tam organów (przerosty, mięśniaki, cysty, zmiany rozwojowe, zapalenia et.). Kłopot zaczyna się dopiero kiedy wszystkie te zmiany zostały wykluczone, a problem pozostał. I tu właśnie z pomocą może przyjść osteopatia.
Główną przewagą osteopatii w tym kontekście jest możliwość analizy spektrum zaburzeń, które wymyka się medycynie klasycznej. Należą do nich zarówno ograniczenia ruchomości, wymiany płynów (czyli tzw. zastoje, przez JP Barrala uznawane za główną przyczynę dolegliwości w tym obszarze) czy sklejenia w obrębie miednicy, jak również różnego rodzaju zaburzenia w innych, często oddalonych (czaszka, klatka piersiowa, kręgosłup, kończyny dolne), obszarach ciała. Wszystkie one mogą stać za pojawieniem się bólu. Ponadto terapia osteopatyczna, poza uwzględnieniem pacjenta jako całości, jest też bardzo indywidualna. Oznacza to, że pomimo pozornie podobnych dolegliwości, schemat postępowania będzie za każdym razem „szyty na miarę” tak, by jak najlepiej odnieść się do problemów konkretnej pacjentki. Jako że praca osteopatyczna opiera się o przywrócenie i wykorzystanie wrodzonych mechanizmów ciała do terapii, jest ona podejściem delikatnym, „w zgodzie” z ciałem pacjentki, co ogranicza potencjalne efekty niepożądane. Pozwala też często na ograniczenie wykorzystania leków, co może być szczególnie istotne u pacjentek źle znoszących farmakoterapię.
Powyższe pokazuje nam, że terapia osteopatyczna może być jednym z najlepszych podejść do zaburzeń bólowych miednicy. Nie wolno nam jednak zapomnieć, że aby była ona skuteczna i bezpieczna, musi zostać poprzedzona dokładną diagnostyką lekarza ginekologa, w celu wykluczenia poważniejszych zmian. Zatem osteopaci i ginekolodzy powinni stać ramię w ramię na straży zdrowia i dobrego samopoczucia naszych pacjentek.
Marcin Reutt, fizjoterapeuta, student osteopatii
